Berlin to nie Barcelona. To nie Rzym. Nie ma tu powalającej architektury, śródziemnomorskiego klimatu, przepięknych zabytków. Berlin to klimat. Dla mnie to miasto to takie ogromne warszawskie Bielany. Powojenne kamienice. Wszystko w miarę czyste. DoCzytaj dalej
Kasztany. Porto to przede wszystkim kasztany. Dostajemy je już na lotnisku. W maleńkim papierowym rożku – pieczone, miękkie, smakowite. Pochłaniamy je momentalnie czekając na tramwaj kierowany przez motorniczego wyglądającego jak połączenie Pitbulla i Gigi d’Agostino.Czytaj dalej
Bergamo jakoś wcześniej nie było dla nas celem podróży samym w sobie. Zawsze służyło jako przesiadka, krótki przystanek, zawsze było na chwilę, na moment i lecieliśmy dalej. No bo to przecież super węzeł, baza RyanairaCzytaj dalej
Niespodzianka numer 1 Kiedyś myślałam, że ludzie po 30-stce są już starzy, że nic już nie mogą, nic im się nie chce, że to koniec. I bach! Jestem po 30-stce i chcę i mogę wszystko.Czytaj dalej
Dworzec autobusowy w Kiszyniowie. Wszędzie pełno marszrutek. Na każdej tablica z egzotycznie brzmiącymi nazwami. Szukamy tej jednej. Zaczepiam panią w średnim wieku z dość mocnym wschodnim makijażem – Awtobus w Tiraspol? – Pada szybka odpowiedzCzytaj dalej
Kiszyniów? A gdzie to w ogóle jest? – A co tam jest? – Po co tam jechać? To chyba najczęstsze pytania, które padają, kiedy mówię dokąd jedziemy w weekend. Jak zwykle, trochę trudno mi odpowiadać.Czytaj dalej
Dlaczego Brugia? Ponieważ to piękne, średniowieczne miasteczko świetnie nadaje się na randkę. Do uczczenia jakiegoś ważnego kroku lub świętowania. Rocznicy, lub po prostu każdego dnia z ukochaną osobą. To miasto na długie spacery, chodzenie zaCzytaj dalej
To był dziwny poranek. Zazwyczaj kiedy śnimy, do naszej podświadomości wkradają się dźwięki. We śnie słyszę szum wiatru, kiepsko naciągnięty namiot lekko łopoczący na wietrze. Teraz jest coś więcej. We śnie czuję zapach. Niesamowity iCzytaj dalej
Znowu jeden z tych piątków, kiedy z pracy nie wracam do domu. Tym razem lecę na dworzec. Pociąg do Gdańska. W sparaliżowanym nocną nawałnicą mieście chwile grozy – czy zdążę na lotnisko? Ciągłe życie naCzytaj dalej
Bukareszt zaczął się w piątek wieczorem, wraz z wybiciem ostatniego „klapnięcia” laptopa. Zamykam go aż do poniedziałku. Spodnie w kancik, złożone, koszula, buty, wszystko ląduje na dnie torby. Wyciągam shorty, T-shirt i trampki. Teraz czasCzytaj dalej
